نتايج يك بررسي جديد نشان داده است كه استفاده از آمفتامين ها خطر ابتلا به بيماري
پاركينسون را افزايش مي دهد.
به گزارش سرويس بهداشت و درمان ايسنا، آمفتامين هايي كه بيش
تر مورد استفاده دارند شامل بنزدرين و دكسدرين هستند. به گفته پزشكان، بنزدرين و
دكسدرين معمولا براي افزايش هوشياري و تمركز در افرادي كه مبتلا به نقص توجه ناشي از
بيش فعالي يا ناركولپسي هستند، تجويز مي شوند.
به گزارش خبرگزاري رويترز، ناركولپسي عارضه اي است كه در آن فرد مبتلا در تمام روز دچار
حالت خواب آلودگي است و همچنين گرفتار حملات خواب نيز مي شود. اين داروها همچنين
براي درمان ضايعات تروماي مغزي نيز تجويز مي شوند.
اين متخصصان با بررسي روي اطلاعات مربوط به 66 هزار و 348 فرد داوطلب در كاليفرنياي
شمالي بين سال هاي 1964 تا 1973و بازبيني اين اطلاعات در سال 1995 به نتايج فوق دست
يافته اند
نتايج يك بررسي جديد نشان داده است كه استفاده از آمفتامين ها خطر ابتلا به بيماري
پاركينسون را افزايش مي دهد.
به گزارش سرويس بهداشت و درمان ايسنا، آمفتامين هايي كه بيش
تر مورد استفاده دارند شامل بنزدرين و دكسدرين هستند. به گفته پزشكان، بنزدرين و
دكسدرين معمولا براي افزايش هوشياري و تمركز در افرادي كه مبتلا به نقص توجه ناشي از
بيش فعالي يا ناركولپسي هستند، تجويز مي شوند.
به گزارش خبرگزاري رويترز، ناركولپسي عارضه اي است كه در آن فرد مبتلا در تمام روز دچار
حالت خواب آلودگي است و همچنين گرفتار حملات خواب نيز مي شود. اين داروها همچنين
براي درمان ضايعات تروماي مغزي نيز تجويز مي شوند.
اين متخصصان با بررسي روي اطلاعات مربوط به 66 هزار و 348 فرد داوطلب در كاليفرنياي
شمالي بين سال هاي 1964 تا 1973و بازبيني اين اطلاعات در سال 1995 به نتايج فوق دست
يافته اند
بنابراين گزارش، آمفتامين ها داروي هاي محرک اعصاب و از خانواده داروهاي فنتيلامين هاهستند. از جمله آثار مصرف آمفتامين بي خوابي، افزايش تمرکز، کاهش خستگي و
اشتهاست. همانطور كه اشاره شد آمفتامين ها گروهي از داروها هستند كه از نظر
ساختماني با ناقل هاي عصبي نور اپي نفرين، اپي نفرين و دوپامين در ارتباط هستند و به
عنوان داروهاي محرك سيستم عصبي مركزي نيز شناخته شده هستند.
مصارف طبي آمفتامين ها در موارد پرتحركي كودكان، ناركولپسي، چاقي و برخي موارد
افسردگي مقاوم به درمان، است.
پزشكان در اين مطالعه جديد هشدار دادند كه مصرف اين قبيل داروها بويژه در مدت طولاني
خطر ابتلا به پاركينسون را تشديد مي كند.
به گفته متخصصان بخش مطالعات كايسر در كاروليناي شمالي، بيماري پارکينسون يک
بيماري مربوط به دستگاه عصبي است که روي مغز و سيستم عصبي تاثير مي گذارد.
مشکل اصلي که بيماران مبتلا به پارکينسون دارند عدم کنترل حرکات بدن است. عامل اصلي
بروز پارکينسون کاهش توليد دوپامين در مغز است. مطالعات نشان داده است كه ژنتيک در
اکثر موارد در بروز پارکينسون بي تأثير است
.
مشروح اين مطالعات در نشست سالانه آكادمي نورولوژي امريكا در هونولولو ارائه شده است
.
دیکلوفناک نزنید