بهلول كه نام اصلي او "وهب ابن عمرو" است ،در زمان حكومت هارون الرشيد ،خليفه فاسد عباسي ، زندگي ميكرد. در اغلب كتاب هاي معتبر فارسي به اين نكته اشاره شده كه بهلول ، مرد بسيار دانا ، فاضل وباهوشي بوده است. بعضي نيز نوشته اند كه او از مسلمانان عارف و از دوستداران امام جعفر صادق عليه السلام بوده و براي فرار از خشم خليفه ي ظالم و همچنين براي اينكه بتواند با زبان طنز ،دستگاه فاسد حكومت هارون الرشيد را به باد انتقاد بگيرد ،خودش را به ديوانگي مي زده است.
بهلول به همين شيوه توانست از هر موقعيتي براي زدن حرف حق و انتقاد از دستگاه ظالم حكومت وحتي تمسخر و رسوا كردن هارون و دربار فاسدش ، بهره بگيريد.
بهلول در حاضرجوابي و استفاده ي استادانه از زبان طنز سرآمد روزگار خود بود ؛ آنقدر كه ميگويند هارون الرشيد درباره ي بهلول گفته بود : " زبان بهلول براي من از هزاران شمشير زيان آورتر است و عجيب است كه اين مرد زنده است و من حكومت ميكنم!"
در زير ، يكي از حكايت هاي طنزآميز و نقادانه بهلول آمده است :
روزي بهلول در گوشه اي نشسته بود كه دو نفر از خادمان هارون براي او مقداري غذا آوردند و گفتند كه اين غذا را حضرت خليفه براي تو فرستاده است تا گرسنه نماني !
بهلول كه اين را شنيد ، غذا را جلوي سگي كه در گوشه ي خرابه اي خوابيده بود ، گذاشت! خادمان خليفه از اين كار او ناراحت شدند و يكي از آنها فرياد زد :
" اين غذا را حضرت خليفه براي تو فرستاده بود ، چرا غذاي خليفه را جلوي سگ گذاشتي؟!"
بهلول گفت :"ساكت باش! صدايت را بلند نكن! اگر اين سگ هم بفهمد كه اين ، غذاي خليفه است ، هرگز نخواهد خورد!"
آموخته ایم....